Bugün, sabah beşte uyandım.
Gözlerimi açar açmaz, bugünün ayık
bir zihinle de atlatılabilecek o günlerden biri olmadığını
anladım.
Bursa’nın sabahlarında tuhaf bir
şeyler var zaten bugünlerde, neyse.
Yataktan evi toplayayım diye çıktım,
laboratuvar derslerinden birine gider gibi mutfak tezgahının üzene
ilerledim.
Sonra "siktir et" dedim, bir
bok olmadı.
Çok fazla küfrediyorum zaten
bugünlerde, neyse.
Sonra, bütün işeri bırakıp içim
rahat, yatağa döndüm, .
Bir süre kitap okudum; sonra, biraz
içim ağladı... Annem aradı iç sesimi duymuş gibi... bir şey
demedi.
Şimdi sakinim.
Durmaksızın şarkı dinliyorum.
Henüz dolu açmadığım içki
şişelerine bakıp mutlu bile hissediyorum.
Şarap yapımında emeği geçen tüm
mikroorganizmalara en içten sevgiler benden...
