Şems... Bi dinle beni...

Seviyorum Şems.

Aynı zamanda, içmeye devam edebilmek için az önce kendimi kahveyle ayılttım.

Bütün bu saçmalıklar hep senin başının altından mı çıkıyor Şems?

Allah’la ortaklaşa mı çalışıyorsunuz bu beni gittikçe batırma hususunda?

Yoksa bütün bunları kendime ben mi yaptım?

Bütün olanların ve olamayanların benim suçum olduğunu kabullenmek çok acı Şems.

İçim acıyor Şems, acıma hakkı bile yokken acıyor, ona daima güçlü olmasını bin kere tembihlediğim halde acıyor; sabahın ilk kahvesini içerken de acıyor, gecenin son duasını ederken acıyor Şems.

Neden bu kadar zor olmak zorundaydı Şems?

Aşktan meşkten geçtim, onlar zaten benim için birer lüks; yaşamım, neden bu kadar zor Şems?

Kendimi öldürmeyi hiç düşünmedim, ısrarla ve istikrarlı bir biçimde nefes doldurmayı sürdürdüm ciğerlerime, hatta temiz hava çok yavan geldi, alkol kattım içine, bu çabalarımın karşılığı bu mu olmalıydı Şems?

Yaşamayı denedikçe işler boka sardı, her şey çok yanlış gitti, hiçbirinin böyle olmasını istememiştim ama böyle oldu Şems.

Bu hayatın bana bir tür “siktir git” deme biçimin mi sence Şems?

Ama ben gitmek istemiyorum Şems, kimsenin hiçbir zaman umrumda olmadı benim ne istediğim biliyorum, ama ben gitmek istemiyorum Şems.

Beni bu saçma sapan bedene hapsedip, üzerine lüzumundan çok fazla hassasiyetler, ince düşünceler, kırılganlıklar yükleyip bu dünyaya postalamak istediğinde, niçin Allah’ı durdurmadın Şems?

Niçin bunun en başından bomboş bir ömür olacağını, yaşanmasına hiçbir gereğin olmadığını hatırlatmadın?

O’na benim, odasından çıkıp hayata karışma özürlü bir ucubeye dönüşeceğimi niçin söylemedin Şems?

Belki, sen de başka bir şeyler ummuştun, tıpkı benim kendimden bir zamanlar umduğum gibi.

Ama bu kadar oldu Şems.

Artık, yedek kulübesindeki yeri bile göze batan, istenmeyen bir oyuncuyum bu başından beri çözemediğim oyunda biliyorum.

Kontratımı karşılıklı feshedebiliriz, hiçbir şey istemem karşılığında Şems. Benim, kendimin, o anlaşmayı yırtıp atacak gücü yok, kalmamış, hadi hayatında ilk kez olarak bana bir iyilik yap Şems.

Bu cumartesi alkolleri hiçbir şeye çare değil, biliyorum Şems.

Hiçbir kalp kırıklığına, hiçbir çözümsüzlüğe, hiçbir yaraya merhem değil.

Ama dayanamıyorum Şems.

Bunları söylemek benim için hiç kolay değil, ama ruhum ölüyor benim.

Hiç iyi değilim Şems...

İnan bana, sürekli çabaladım Şems, şu hayatta birkaç dostum var, onlar buna şahit.

Ama olmadı, bir boka yaramadı, yetmedim yaşamak için.

Son kez tekrarlıyorum; ben, kendim, yapamayacağım, alın beni bu oyundan Şems.

Seviyorum Şems.