Herkes Gider Mi?

Sessiz bir gece yine kapımda, ruhumu almaya gelmiş gibi. Kırıklarıma kırık eklemeye hazırlanıyor. Tekrar yenilmekten korkuyorum.  Unutmak kolay olsa keşke yaşanmışlıkları. En ufak yeni bir pürüzde hepsi yeniden canlanmasa. Ölü bir insan gibi olsalar keşke ölüp tekrar dirilemeseler.  Onlar gibi unutulmayan sadece alışılan olmasalar. Yok olup gitseler.  Geçmiş geçmişte kalsa ya gerçekten peşimizi bıraksa, canımızı yakmaktan vazgeçse olmaz mı? Olmaz değil mi?
Gitmek mi zor, yoksa kalmak mı? Kaçmak mı zor, yoksa olduğun yerde rüzgara karşı savaşabilmek mi? Veda mı zor, yoksa bir veda cümlesine katlanmak mı? "Benim Afrika'm" filminde ki bir diyalogdan kalan veda tanımlaması geldi şu an aklıma; "Veda; gidenin cesareti, kalanın ise sabrı ile ölçülür".
Vedanın gelişi yolda belli değil midir? Açıkça göz kırpan alamete neden yürek kapalı kalır, zor geldiği için mi? Zor gelmesi yürekle beraber gözün de kapanmasını mı gerektirir? Göz kapandığında bilmez mi ki, ağrıyacak olan yüreği süsleyecek olan yine kendi salgısı olan gözyaşlarıdır!
Bir veda edildi, dilde!  Yürek istememişti ancak dil duramadı... Kırılmışlığını kattı yüreğinin kelimelerine... kırdı kendi ile birlikte, birlikteliği! Adı bile konmamıştı aslında, daha ufacıktı... Emekleme dönemine gelebilseydi belki başaracaktı yürümeyi!!! çift taraflı istem olmadan , dayanaksız nasıl yürüyebilirdi ki?
Gitmek zor...
Kaçmak zor...
Veda zor...
Kendi yaptığın şeylere katlanmak çok zor... Dönüşü başaramayacağını bilirsin, eylem kendindedir... "Sabır" dileme zamanıdır, kendine! Anı kurtarmak kolaydır, önemli olan sonra gelecek olan anlar topluluğudur.
Bir "Elveda" dedi, bu yürek...  Umarım geceleri uzunluğuna uzunluk katmaz... Umarım, mutlu olur...
Kırılmıştı bir kere Çin vazosu...  Parçalanmamıştı ama kırılmıştı!
şarkımız bu olsun…

Hâlâ yalnız mısın? 
Sadece özgür. 
Peki mutsuz? 
Sadece alışmış. 
Peki ya aşık? 
Sadece eksik. 

Aylin Aslım – Cem Adrian ; “Herkes gider mi? ” dinlerken yazılmıştır… Dinlerken okunması önerilir…